Bezwstyd

Choć od sejmowego wystąpienia Grzegorza Schetyny minęło już trochę czasu, moje zdumienie połączone z oburzeniem nie ustępują. To wielka sztuka przelicytować w agresji Stefana Niesiołowskiego, a w idiotyzmie Julię Piterę. Pan Schetyna stwierdził, że wstyd mu było za panią premier mówiącą o suwerenności. Równie dobrze mógł mówić o wstydzie za kazania Skargi czy przemówienia posłów Sejmu Wielkiego. Dla mnie Beata Szydło zapisała się złotymi zgłoskami w dziejach polskiego honoru i godności. Można oczywiście było się z nią nie zgadzać, ale manifestować wstyd?! O jedno słowo za daleko, panie liderze! Czy nie było panu wstyd, kiedy prezydent Najjaśniejszej, z pańskiej partii, wizytował Uniwersytet „Karola Wyszyńskiego” i bredził o Janie Pawle III, kiedy właził na fotel w Japonii lub chwalił antyfaszystę Stauffenberga? A jakie uczucia wstrząsały panem, kiedy na pobojowisku pod Smoleńskiem pański szef Donald przybijał żółwiki z Putinem albo kiedy raport Anodiny naigrawał się