Panna na wydaniu buszuje w czasie

„Alicja w krainie czarów” (2010 r.) Tima Burtona zaniepokoiła purystów. Twórca „Edwarda Nożycorękiego” z pomocą scenarzystki Lindy Woolverton zmodyfikował literę i ducha intelektualnej gry oxfordzkiego matematyka. Z dziewczynki, w jakich Dodgson/Caroll gustował, które fotografował i dla których pisał, uczynił pannę na wydaniu. W olśniewającej wizji reżyserskiej zjawiły się nowe wątki, ale przepadło sporo matematycznych, filozoficznych, językowych paradoksów. I wtedy, i teraz, w wyprodukowanej tylko przez Burtona „Alicji po drugiej stronie lustra” bohaterka  (Wasikowska) jest bardziej niż u Carolla aktywna. Kiedyś musiała pokonać karcianą królową, teraz ma dokonać korekty losów Kapelusznika (Depp) i Czerwonej Królowej (Bonham Carter). Tu i tam bruździ jej odrzucony zalotnik Hamish (Bill). James Bobin, znany z filmów o Muppetach, zręcznie wskakuje w buty Burtona. Kapitan Alicja ratuje statek przed zatonięciem, dopływa do Londynu, gdzie zrezygnuje z żeglugi albo straci