Ile dywizji ma papież?

Pytanie zadane ministrowi Antoniemu Macierewiczowi podczas szczytu NATO w Warszawie przez rosyjską dziennikarkę: „Czy wystarczy wam jeden batalion, żeby się obronić?” dźwięczy dobrze znajomym echem. Trudno w tym miejscu nie przywołać innego, równie ironicznego pytania: „A ile dywizji ma papież?”, które padło z ust Stalina podczas konferencji w Poczdamie w 1945 r. Była to riposta na słowa Churchilla, który oznajmił, że Pius XII jest przeciwny przejęciu władzy w Europie Wschodniej przez komunistów. Oddaje ona wiernie intencje, wobec których cały Zachód nie jest dziś obojętny. Trudno też nie przypomnieć, że dla Stalina, oprócz mnogości własnych dywizji, gwarancją umocnienia władzy sowieckiej na terytorium Europy Środkowo-Wschodniej było pokonanie „pańskiej [szlacheckiej] Polski”, jak się wyrażał. To było jego oczko w głowie. Nie chodziło mu tylko o zniszczenie dworów i pałaców. Widział, że bez dokonania zmiany mentalności Polaków, ukształtowanej przez wiarę katolicką,