Znany nieznany

Teoretycznie Tadeusz Kościuszko jest jednym z najbardziej znanych Polaków. Spoczywający na Wawelu bohater dwóch kontynentów spogląda z licznych  znaczków, monet, banknotów. Jego nazwisko nosi najwyższy szczyt Australii (jeśli nie zabiorą go Aborygeni). Jednak wiedza na jego temat jest płytka, brak legend, afer, romansów (wszystkie ważne miłości Naczelnika okazały się nieudane), a najbardziej znany cytat z maciejowickiego pola „Finis Poloniae” jest wymysłem jego wrogów. Być może na jego wizerunku zaciążyła propaganda PRL-u, która zrobiła z Kościuszki nieomal socjalistę. W tym kontekście ukazująca się w 200-lecie śmierci (15 października) ilustrowana biografia Janusza Wesołowskiego „Kościuszko” jest pracą nadzwyczaj potrzebną. Porządkuje życiorys, będący pięknym przykładem społecznego awansu, sumuje osiągnięcia, przytacza wiele mało znanych epizodów, np. o zamachu na polskiego generała w Ameryce. Z biografii wyłania się obraz człowieka uczciwego, wszechstronnie