To moja bajka

Kiedy w 2002 roku zaczynałem pisać bajki dla swoich córek, nie miałem żadnych planów ich publikowania. Potem jednak uzbierały się dwa tomiki. Zaczęły się sprzedawać. Pojawiły się przedruki w różnych gazetach, i to takich, do których daleko mi było poglądami, wreszcie zrobiono też z moich bajek małe słuchowiska radiowe. Ukazywały się nowe wydania, coraz bogaciej i coraz barwniej zdobione. Kiedy córki dorosły, bajek już nie pisałem. Wróciłem do tego zajęcia po latach, gdy moi synowie zaczęli zaglądać do książek. Stąd najnowszy tomik „Pociąg życia” – bajki dla Kostka i Mateuszka. W międzyczasie napisałem trochę opowiadań dla dorosłych, jedną nowelkę i parę książek politycznych. Mam wrażenie, że moja przygoda z pisaniem książek, również politycznych, zaczęła się właśnie od bajek. Dziennikarzem zostałem niemal jako dziecko, bo na początku lat 80. pisałem do podziemnych gazetek. Bajkami zainteresowałem się 20 lat później. Pisanie wynikało po prostu z potrzeby chwili.