Zdrajca prezydentem

19 lipca 1989 roku zdrajca został prezydentem Polski – najpierw PRL, potem RP. Jeszcze kilkanaście dni przed czerwcowymi wyborami Wojciech Jaruzelski zachęcał do walki z opozycją: „Ukazywać społeczeństwu powiązania opozycji z Zachodem w takim kontekście, by jasno z tego wynikało, że godzą w polską rację stanu”.  Władzy miał cały czas najwięcej – był I sekretarzem KC PZPR, przewodniczącym Rady Państwa, Komitetu Obrony Kraju i Naczelnym Wodzem na czas wojny. Jednym z ówczesnych pomysłów towarzysza generała było utworzenie koalicji rządowej z własnych szeregów (PZPR, ZSL, SD). Opozycja miała być dekoracją. To się jednak nie udało, choć dzięki szefom MSW (Kiszczak) i MON (Siwicki) w rządzie Mazowieckiego towarzysz generał nadal trzymał najważniejsze sznurki w państwie. Do końca życia Jaruzelski był „mężem stanu”. Jako stary, schorowany człowiek z trudem przychodził do sądu, co nie przeszkadzało mu pojawiać się „na salonach”, żyć w chwale zbawcy narodu, pobierać wysoką