Prymas czasów przełomowych

Dobry człowiek. Pobożny, wierzący kapłan. Inteligentny, podejmujący trudne i niekiedy kontrowersyjne decyzje, z których później albo przez wiele lat się tłumaczył, ale za które także potrafił przeprosić. Taki obraz Prymasa Polski kardynała Józefa Glempa wyłania się ze wspomnień po jego śmierci. I choć w trakcie służby prymasowskiej wielu się z kardynałem Glempem nie zgadzało, to teraz wszyscy – zachowując niekiedy odrębność opinii – potrafią przyznać, że zmarły był jednym z nielicznych liderów, którzy potrafili przyznawać się do błędów, ale także bez specjalnych problemów rezygnować z własnej władzy. Nie jest to częste, nie tylko zresztą w Polsce. Te pozytywne i niewątpliwie zasłużone opinie nie powinny przesłaniać prawdy o tym, że z perspektywy historycznej decyzje Prymasa Glempa budziły kontrowersje, a także określały i nadal określają przyszłość Kościoła. Z części z nich Prymas przez lata się tłumaczył, inne uznał za oczywiste. Nawet się już o nich nie dyskutuje, choć – trzeba mieć