Na prowincjonalnej scence dzisiejszej opozycji jawią się trzy wyraźne postaci: Donald Tusk, Rafał Trzaskowski i Szymon Hołownia. Z tej trójki tylko Tusk wygląda, jakby wypadł spod innej sztancy. Jest starszy od pozostałych i ma za sobą doświadczenia jeszcze z PRL-u. Reszta to produkty salonu III RP, którym towarzyszą jeszcze Kosiniak-Kamysz, Biedroń i Czarzasty – jako przystawki.
Tusk znalazł sobie mocne poparcie w Berlinie i wyzyskał wszystkie możliwości płynące z takiego faktu. Dwaj konkurujący z nim „młodzieńcy” to już zupełnie inna linia produkcyjna – to produkty chowu III RP, a raczej jej najbardziej prominentnych, komunistycznych środowisk. Trzaskowski – złoty chłopiec salonów – długo był przygotowywany do odegrania swojej roli i wypełnia ją schematycznie, ale zgodnie z wytycznymi postmichnikowego salonu. Ciekawszym – dla zrozumienia komunistycznych konstrukcji – przypadkiem pozostaje jednak Szymon Hołownia – powszechnie ogłaszany „świeżym powiewem
SUBSKRYBUJ aby mieć dostęp do wszystkich tekstów oraz lektora na gazetapolska.pl
Miesięczny dostęp do wszystkich treści serwisu www.gazetapolska.pl.
Masz już subskrypcję? Zaloguj się
* Masz pytania odnośnie subskrypcji? Napisz do nas [email protected]
