W centrum konfliktu cywilizacji

Trwałe starcie Konfliktu islamsko-chrześcijańskiego nie można jednak sprowadzić tylko do teologii czy doktryny. Istotna dla podtrzymywania ognia wojny (nie widzę powodu, by udawać, że jej nie ma, tylko w imię politycznej poprawności) między wyznawcami Proroka a Jezusa Chrystusa, jest również historia obu religii. Triumf islamu w Afryce Północnej czy na Bliskim Wschodzie związany był przecież z powolnym, ale systematycznym niszczeniem (zazwyczaj początkowo za pośrednictwem mechanizmów podatkowych i powolnej indoktrynacji, a nie przemocy fizycznej) potężnego tam przed wiekami Kościoła. Ten model próbowano powtarzać także później. Opowieści z mitycznej Andaluzji uświadamiają, że także Hiszpania i Portugalia, gdyby nie wysiłek średniowiecznych, chrześcijańskich władców tego regionu, mogłyby być islamskimi republikami lub monarchiami. Dla nas, Polaków, wspomnieniem po tej walce jest duma z wiktorii wiedeńskiej, bez której także historia Europy mogłaby wyglądać zupełnie