Tu jest Polska!

Pod każdym z drzew jest kamień, a na nim zdjęcie ofiary katastrofy (zazwyczaj codzienne, zwyczajne, bez żałobnego zadęcia), tabliczka z jej imieniem i nazwiskiem, a także – imieniem i nazwiskiem osoby (czasem kilku osób), które zobowiązały się do modlitwy w jej intencji. Wśród nich są zwykli parafianie, którzy poczuli solidarność z poległymi w Smoleńsku (za Sławomira Skrzypka modli się pani, która pracowała w banku), ale też politycy z różnych opcji (także prezydent Płocka z PO czy marszałek województwa mazowickiego z PSL). Zaskakuje również i to, że środki na park pochodzą także od władz, które z Prawem i Sprawiedliwością nie mają nic wspólnego. Stojąc tam, na mazowieckiej ziemi, w blasku świec, podczas poświęcenia parku i pomnika płockiej Niobe, miałem głębokie poczucie solidarności i sensu, miałem wrażenie, że tam – tego dnia – była Polska. Polska, upamiętniająca swoich synów, którzy zginęli w służbie Rzeczypospolitej, Polska, która potrafi się modlić razem, ale i razem zasadzić