Ja drugoj takoj strany nie znaju

„Lewiatan” Zwiagincewa, autora pamiętnego „Powrotu”, z niesamowitym ojcem nieludzko ćwiczącym synów, jest filmem jeszcze bardziej ponurym. Rzecz też się dzieje nad morzem, z którego wyszło życie, tutaj służy ono osadzie i zakładom przetwórstwa. Zresztą miga przez chwilę wśród fal cielsko wieloryba. Ale to miejsce upadłe, przeklęte, na brzegu wśród wraków leży wielki szkielet, a życie w finale wraca do morza – kobieta popełnia w nim samobójstwo. Jej mąż Nikołaj (Serebriakow) wybudował dom nad zatoczką, niestety lokalna władza upatrzyła sobie ten grunt i siedzibę i chce je zabrać za ułamek wartości. Na rozprawę odwoławczą przyjeżdża prawnik, brat Nikołaja, Dimitrij (Wdowiczenkow), ale nic legalnie nie wskóra. Pijany mer, despota (Madjanow), wtargnie na posiadłość Nikołaja – to bezprawie, ale cóż z tego, policja zaaresztuje ofiarę, a nie winowajcę. Dimitrij próbuje wspierać brata, odwołując się do moskiewskiej szychy, ale Moskwa daleko, więc mer po chwili paniki