Dwie rewolucje

Sierpień osiemdziesiątego roku przyniósł rewolucję społeczną. Polacy już wtedy odrzucili komunistyczny totalitaryzm i domagali się wolności, wolności nawet w warunkach kraju okupowanego przez sowieckie wojska. Zryw solidarnościowy poprzedziła wielka rewolucja duchowa związana głównie z pielgrzymką Jana Pawła II do Polski. Bez tej pierwszej nie byłoby tej drugiej. Gdyby nie wielka modlitwa papieża o Ducha Świętego, który odnowi oblicze ziemi, ludzie w zakładach pracy nie mieliby tej wiary, która pozwoliła rzucić wyzwanie Moskwie. Pierwsza rewolucja Solidarności, choć stłumiona stanem wojennym, doprowadziła do nieodwracalnych zmian w duszach Polaków. Komuniści wiedzieli, że procesu demokratyzacji zatrzymać się nie da. Postanowili go jedynie kontrolować. W efekcie powstała III RP – republika demokratyczna z potężnymi ograniczeniami służącymi jej twórcom, czyli bezpiece i tej części Solidarności, która przyjęła nowy układ. Dzisiaj koncepcja III RP już się wyczerpuje. W jednym z sondaży