Południe, Północ, interes narodowy

Tylko 11 dni dzieliło moje wizyty w dwóch krajach Europy, które stały się symbolem kryzysu gospodarczego. Najpierw byłem w Grecji, potem w Islandii. Chronologia kryzysu akurat była odwrotna: najpierw wybuchł gejzer ekonomicznej zapaści w Reykjaviku, potem Etna gospodarczej katastrofy ogarnęła Italię. Oczywiście, to dwa różne państwa z dwóch krańców Starego Kontynentu, różnic jest mnóstwo, ale są też istotne podobieństwa. Istotne także dla nas, Polaków. Zacznijmy jednak od różnic. Różnica pierwsza. Hellada jest w Unii Europejskiej, Islandia – nie jest i nie będzie, przynajmniej w perspektywie najbliższych lat (nie chce tego ani społeczeństwo, ani powstający nowy rząd). Grecy mają euro i płaczą, Wikingowie z wyspy mają koronę i na pewno jej za nic nie oddadzą, tym bardziej że ich najbliżsi sąsiedzi – Norwegia, Dania i Wielka Brytania – mają narodowe waluty i na 100 proc. z nich nie zrezygnują. Różnica druga. Grecja w kryzysie tkwi po uszy, Islandia z niego wyszła, choć wcześniej