Eurofighter Typhoon – potężne narzędzie przeciw środkom napadu powietrznego. Samolot przewagi powietrznej
Samoloty przewagi powietrznej Eurofighter Typhoon są jednym z filarów złożonego i zróżnicowanego systemu sojuszniczej obrony powietrznej państw NATO. Idea programu Eurofighter wynika z długofalowej, ponadnarodowej strategii obrony Europy oraz, co równie ważne, wizji przemysłowej. Dzisiaj okazuje się być jedną z najbardziej trafnych decyzji w zakresie bezpieczeństwa, ale i rozwoju przemysłu wysokich technologii – obydwa wektory stanowią o sile i bezpieczeństwie. Silne i bezpieczne państwo zależy od doskonałości przemysłowej i wynikającej z tego własnej techniki wojskowej.
Tylko we Włoszech w wytwarzanie tego supermyśliwca przewagi powietrznej zaangażowanych jest 20 tys. pracowników. Włoska Grupa Leonardo dostarcza ponad 60 proc. awioniki dla Typhoona, także przewodzi konsorcjom odpowiedzialnym za wyposażenie samolotu w urządzenia, w tym systemy wyszukiwania i śledzenia w podczerwieni (IRST). Leonardo odpowiada za około 36 proc. ogólnej wartości programu Typhoon, która obejmuje część konstrukcji samolotu, awionikę, stację radiolokacyjną, elektronikę.
Duża część tych komponentów jest wkładem brytyjskiego oddziału Leonardo, ale i sama Wielka Brytania posiada ponad 1/3 udziałów w programie Eurofighter, a więc obydwa kraje razem mają większą część udziałów i jeszcze większy wkład produktowy w Typhoona (około 70 proc.). Jest to przykład dobrej współpracy tych krajów i ich przemysłu, co potwierdza również biznes śmigłowcowy i program FCAS, system bojowy przyszłości TEMPEST. Dla Polski Eurofighter byłby dobrym pierwszym krokiem w kierunku najbardziej zaawansowanych technologii, by potem pójść w kierunku programu TEMPEST. Polska byłaby potencjalnie krajem współtworzącym, partnerem, a nie tylko klientem kupującym oferowane na rynku samoloty.
Dominacja w przestrzeni powietrznej
Mózgiem Typhoona jest radar z ruchomą anteną AESA, który został opracowany i wyprodukowany przez Leonardo. Najnowszej generacji technologia E-Scan radaru zapewnia pilotowi większe pole obserwacji zarówno w przypadku działań powietrze–powietrze, jak i powietrze–ziemia. Radar, podobnie jak inne systemy dla Typhoonów, jest stale rozwijany, a Leonardo posiada uprawnienia projektowe dla prowadzonego przez Wielką Brytanię projektu radaru ECRS Mk2, (Multi-Functional Array, MFA), który zapewni brytyjskim Typhoonom wiodącą na świecie zdolność do prowadzenia walki elektronicznej, w tym prowadzenie szerokopasmowego ataku elektronicznego, a więc zdolność do lokalizowania, identyfikowania i tłumienia obrony powietrznej wroga za pomocą zagłuszania o dużej mocy. Jest to element elektronicznego stealth, czyli „niewidzialności” samolotu dla radarów i ograniczenia skuteczności wrogich pocisków rakietowych. Opracowanie ECRS Mk2 zostało sfinansowane przez Wielką Brytanię i jest wspierane przez Włochy za pośrednictwem Wspólnego Zespołu Przemysłowego ECRS Mk2.
Typhoon przeciwstawia się zwiększającym się zagrożeniom ze strony środków napadu powietrznego dzięki możliwości jednoczesnego wykrywania i śledzenia wielu celów powietrznych i naziemnych (dzięki PIRATE Infra-Red Search and Track-IRST), także podczas wykonywania intensywnych manewrów, do których samolot jest świetnie dostosowany. Przekłada się to na stałą kontrolę przestrzeni powietrznej pod większymi kątami i precyzyjnego użycia pocisków dalekiego i średniego zasięgu. Innymi słowy, Typhoon z łatwością może eliminować wrogie samoloty znajdujące się znacznie z boku, powyżej i poniżej. Ponadto Typhoon, osiągając supersoniczną prędkość, charakteryzuje się także dużą prędkością wznoszenia i wysokim pułapem lotu, co charakteryzuje samoloty przewagi powietrznej.
Co jest ważne na współczesnym polu walki, Typhoon posiada najbardziej nowoczesny system samoobrony Leonardo Preatorian DASS, co oprócz digital stealth, realizowanego przez radar ECRS Mk2, zapewnia wysoką przeżywalność. Samolot posiada również zmodernizowany interfejs człowiek–maszyna, a informacje i dane prezentowane są pilotowi także na wyświetlaczu nahełmowym.
Powyższe to tylko przykłady zaangażowania Leonardo w program, ale jego elektronika dla Typhoona to znacznie szersze spektrum.
Eurofighter Typhoon charakteryzuje potężny 9-tonowy udźwig, czyli takiej wagi uzbrojenie maszyna może przenosić. Zakres dostępnego, najlepszego na świecie uzbrojenia nie pozostawia miejsca na kompromis. Typhoon może przenosić np. precyzyjne rakiety manewrujące Storm Shadow (do zwalczania strategicznych celów naziemnych na odległość 250–400 km.), Meteor (powietrze–powietrze) czy przeciwpancerne Brimstone.
Samoloty, które już są na wyposażeniu Sił Powietrznych i których dostaw się oczekuje, są przeznaczone do pełnienia innych ważnych ról. Dlatego w siłach powietrznych na świecie wykorzystuje się różne typy samolotów. Obecnie Polska nie posiada samolotu przewagi powietrznej, dlatego Eurofighter Typhoon, przy wszystkich korzyściach przemysłowych, które są nie do przecenienia, jest solidną propozycją dla Polski.
Ciągły rozwój dla zapewnienia ochrony nieba
Eurofighter, dzięki otwartej architekturze poddaje się modernizacjom w odpowiedzi na ewoluujące potrzeby Sił Zbrojnych, nowe zagrożenia i ciągły wyścig technologiczny wszystkich stron potencjalnego konfliktu. To jedyny tak zaawansowany, wielozadaniowy samolot przewagi powietrznej, do architektury którego mają dostęp kraje sojusznicze, wybierające go jako część swojej zróżnicowanej floty samolotów bojowych. Jest to niezwykle ważna cecha tego samolotu, stanowiąca o jego przewadze nad innymi platformami, których wybór jest wyjątkowo ograniczony. Zaledwie kilkanaście lat temu Typhoon wszedł do służby, a mimo to jest dzisiaj zupełnie inny niż na początku XXI wieku. Pomiędzy tranche-1 a dzisiejszą tranche-5 jest kolosalna różnica, która dokonuje się z udziałem krajów–partnerów tego programu. Postęp i suwerenność, zdolności obronne i przemysłowe to atrybuty programu Eurofighter.
Co ważne, program Eurofighter stał się fundamentem rozwoju europejskich technologii kosmicznych, lotniczych i obronnych. Program zainicjował tworzenie wcześniej wspomnianych zaawansowanych systemów radarowych z aktywnym skanowaniem elektronicznym AESA (Active Electronically Scanned Array) czy awionicznych następnej generacji. Teraz otwiera drogę do FCAS, bojowego systemu powietrznego przyszłości TEMPEST, który zmieni zupełnie zasady gry i stanowić będzie o bezpieczeństwie przestrzeni powietrznej krajów. W tym zakresie już współpracują włoskie i brytyjskie spółki Leonardo oraz inni kooperanci z Włoch, Wielkiej Brytanii, Szwecji. Nic dziwnego, że francusko-niemieckie porozumienie idzie również tą drogą, bo to przecież system (samolot nie jest już wystarczającym pojęciem), który będzie przewyższał obecny F-35. Nowe wypierane jest przez najnowsze.
Wejście Polski do programu Eurofighter, czyli nie tylko zakup tych samolotów przewagi powietrznej, ale przemysłowe uczestnictwo, jest dzisiaj dla Polski doskonałą sposobnością na szybki krok w kierunku bezpieczeństwa polskiego nieba wraz korzyściami dla przemysłów przyszłości: aeronautycznego, lotniczego i elektronicznego.